Uit het leven gegrepen

Ik heb niet zoveel met kleding. Wellicht was het een van mijn redenen om ooit non te willen worden: dan heb je gewoon altijd dezelfde kleren, lekker makkelijk. Ik werd echter geen non dus heb kleding nodig.

Vorig jaar zaaide ik prei. Niet mijn favoriet op zand, wel een heerlijke groente, dus daar gingen ze de grond in.

Jaren geleden kreeg ik van mijn (helaas inmiddels overleden) tuinbuurvrouw zes plantjes in mijn handen geduwd. “Hier” zei ze, “Brave hendrik!”

In de reeks 'Ik en mijn hopeloze chaos' hadden we afgelopen weken weer twee fantastische situaties. Nou ja, fantastisch…?

Onze huizen in het Poststraatje zijn voorzien van warmtepompen. Ze moeten vervangen worden.

Ik kom op weg naar de PLUS door het Grimhuysenparkje en in het parkje staat een bankje. Een bankje waar ik meteen een idee bij kreeg voor een stukje. En juist toen ik het begon te schrijven kregen we een telefoontje dat mijn vader, geheel onverwacht, was opgenomen.

Soms heb je van die bijzondere ontmoetingen.

Ik ben er zóóóóóó klaar mee. En sja… daar houdt de regen echt niet mee op. Die trekt zich niks aan van mijn ermee-klaar zijn.

Mijn kaartje dat ik ophing in de PLUS en waarin ik vroeg of er al mensen waren die plaatjes voor het Ulvenhoutse plakboek wilden ruilen, was al na twee dagen weg. 

Ergens rond Kerstmis werd er een boek in onze brievenbus gegooid. Ulvenhout! Met foto’s.

Vroeger vertelde mijn vader altijd vol trots dat er in Ulvenhout een straat was vernoemd naar een achterneef van hem, Jan Smeekens. 

Erna Smeekens zal dit jaar een nieuwe column voor Ons Ulvenhout gaan verzorgen: Uit het leven gegrepen. Zij stelt zich vandaag voor.