Kleding en Facebook

Ik heb niet zoveel met kleding. Wellicht was het een van mijn redenen om ooit non te willen worden: dan heb je gewoon altijd dezelfde kleren, lekker makkelijk. Ik werd echter geen non dus heb kleding nodig.

Omdat ik niet zoveel heb met kleding, kan ik er ook geen geld aan uitgeven. Daar waar ik een half maandsalaris bij een boekenwinkel kan achterlaten, kan ik blijven miezemuizen over tien euro bij de Zeeman.

Ik heb ook al niet zoveel met de sociale media. Mijn werk vraagt echter dat ik daar toch af en toe wat post en zo was ik vorige week weer eens op Facebook. Als ik daar ben, lees ik meteen ook weer allerlei berichtjes en deze keer viel mijn oog op een bericht van Nest Haven, een kledingbedrijf zo leek het zich aanzien. De tekst raakte me: ze moesten stoppen met hun winkel, het wordt te duur, de deuren moeten sluiten, dus uitverkoop. Ik leef mee met de kleine ondernemers die het moeilijk hebben, dus besloot eens door te klikken.

Ik bekeek wat ze hadden. Duurzame materialen, eigenlijk best mooi. En toen besloot ik uit mijn comfortzone te stappen en voor het eerst in mijn leven online een trui te kopen. € 34,-! Jaja. Ik bestelde een oranje trui, betaalde en keerde terug naar Facebook.

Kom ik een paar berichten verder opnieuw een zaak tegen die moet sluiten, ook met prachtig aanbod. Leek best wel op die van Nest Haven, maar heette anders. Oké, kan hè, moeilijke tijden.

Maar een paar berichten verder kwam er weer een, en wat later nog een. Vanderzand mode, we gaan sluiten, gratis verzenden; Nest Haven: we moeten sluiten, met pijn in ons hart, gratis verzenden; hoodsies, onze schattige kattencollectie neemt afscheid… en allemaal vergelijkbare kleding…

Deze vond ik ook nog: Van dDer Zand Mode: “Het is met tranen in mijn ogen dat ik jullie dit moet vertellen. Na vele jaren van liefde en toewijding aan mijn boetiek, moet ik nu de strijd opgeven. Het voelt alsof ik een gevecht voer tegen de grote bedrijven, die met hun enorme budgetten en invloed de kleine ondernemers zoals ik steeds verder naar de rand duwen. Het is financieel gewoon niet meer haalbaar. De wereld verandert, en helaas kan mijn boetiek het niet meer bijbenen.” Als ik naar die site ga is die precies hetzelfde als die van Nest Haven… Er klopt gewoon helemaal niks van!!

Vandaag besloot ik weer eens te kijken en hoe raar, maar vandaag vind ik vooral aanbiedingen van allerlei bedrijven die najaarskleding aanbieden. De stoppers zijn er een stuk minder… maar mijn vertrouwen is geschaad. Ik vertel mezelf dat ik erin ben getrapt. Woorden die me raken, mijn impulsieve geest: het heeft gewerkt.

En Nest Haven, de naam waar ik kocht, zocht ik vandaag opnieuw op Facebook, is een hele schattige Facebookpagina mat haakpatronen. Die verkopen helemaal geen kleding. Als ik dan weer op de mail kijk die ik binnenkreeg naar aanleiding van mijn bestelling, staat er toch echt Nest Haven, er is zelfs een site. Nest Haven Amsterdam. Lijkt inderdaad alsof het een grote winkel is die gaat sluiten (dus geen kleintje zoals de tekst die me raakte leek te impliceren) maar het adres is heel raar: Utrechtseweg 341, Amersfoort, Utrecht, 3818 EL, Nederland. Er staan ook ‘links’ op de pagina maar daar staat boven ‘hurtige links’… ik ben heel argwanend en ook verdrietig.

Hoe kan ik vertrouwen houden in deze rare wereld? Hoe weet ik nog wat waar is? Echt is?

De trui is nog niet binnen, maar hij gaat gewoon meteen terug. Ik wil helemaal niet meewerken noch bijdragen aan dit soort reclames waar ik geen enkel vertrouwen meer in heb dat het klopt, echt is.

Ik ga volgende week gewoon lekker naar Emmaus en zoek daar wel een trui.

Erna