Warmtepomp

Onze huizen in het Poststraatje zijn voorzien van warmtepompen. Die zouden 25 jaar meegaan (lees: tot 2036), maar sinds eind vorig jaar sneuvelt de ene na de andere in ons wijkje. Laurentius is dus niet blij: ze moeten vervangen worden. Vandaag zijn wij aan de beurt, na vijf maanden gedoe met die ketel. Steeds stroomuitval, dus elke dag weer een verrassing of we warm water hadden. En dat vijf maanden lang.

Uiteraard werd eerst wat reparatiewerk geprobeerd. Nieuw leidinkje, ander stroom-dingetje, iets nieuws op het dak... De storing bleef. En vorige week kregen we dan eindelijk bericht dat we een nieuwe pomp krijgen.

Twee weken terug was onze lieve buuf al aan de beurt geweest, dus we wisten wat ons te wachten stond: (meestal, en in ons geval dus) twee dagen technische mannen over de vloer, die af en aan lopen met buizen, slangen, een ketel van 100 kilo, nog meer buizen, koppelstukken en een radio. En dat dan twee dagen lang van 8 tot een uurtje of 5, 6… Half 7 werd het bij de buurvrouw.

Het zijn van die dagen dat je niet weg kunt, want: mensen over de vloer en er moet iemand thuis zijn. Uiteraard wil ik zorgen voor koffie, thee en koekjes en zo. Tussendoor probeer ik te werken. En dat lukt dus niet…. Ik merk dat ik heel erg op uitreiken sta en me niet af kan sluiten voor alle drukte die het geeft. Ik hoor alles en ben niet gewend aan muziek of radio als ik werk, dus kan me totaal niet concentreren. En dan loop ik maar een beetje rond. Lijkt heerlijk zo’n dagje niks, maar ik word er heeeel onrustig van.

Maandagmorgen had ik ingeruimd om mijn tomaten-, peper- en paprikaplantjes in de voortuin te zetten. Daar ben ik wel mee begonnen, maar het is zo warm dat mijn zo zorgvuldig opgekweekte tomaatjes na het zetten meteen allemaal flauwvielen. Dus beschermkarton gezocht om ze uit de zon te houden en de pepertjes en paprika’s nog even in de wacht gehouden. Beetje heen en weer gedrenteld. Geen water, dus kan mijn handen niet wassen…

Appje hier, berichtje op de socials over onze laatste trainingen voor de zomer, en weer beetje heen en weer gedrentel. En nu tik ik maar dit stukje, begeleid door onze echte gouwe ouwe André Hazes. Voel me een vreemde in ons huis. Heel raar. Ik geef mezelf ook geen toestemming op de bank te gaan zitten lezen. Kan echt niet als er allemaal mensen aan het werk zijn; dan mag ik niet op de bank zitten… Ook al weer zoiets…

Wat wel super spectaculair was: bij warmtepompen horen ook dingen die op het dak staan. Die zijn loeizwaar en komen ze met een heuse kraan omhoog takelen. Nieuwe ding erop, oude ding eraf. Hele straat bezet met een kraan voor ons huis. Wauw…

Nou lieve mensen, dat is het voor vandaag.

Het bankje in het park houden jullie nog even tegoed.

Erna