In de laatste week van oktober liep ik winkelend door de Bredase binnenstad tegen een klepperend skelet aan. Het werd omgeven door doodskoppen en bloederige afgehakte ledematen, hier en daar achter een waas van verbandgaas verborgen. "Waar komt toch de laatste jaren die bevlogenheid voor dit gruwelfeest vandaan?", vroeg ik mij af.

Het woord Halloween is een samentrekking van de Schotse term‘All Hallows Eve’ die de avond voor Allerheiligen beschrijft. In vroegere tijden geloofde men dat geesten van buiten de levenden konden bezoeken. Monsters konden de weg naar huizen van mensen vinden. Door feest te vieren, dacht men het kwaad af te schermen. Mensen verkleedden zich om niet ontvoerd of opgegeten te worden door monsters. In de negentiende eeuw brachten Ierse immigranten de traditie mee naar de Verenigde Staten.

Tradities

Al wat uit Amerika komt, schijnt in ons land voetstoots overgenomen te worden. Daarbij denk ik nog aan een Amerikaans lid van de senaat die vond dat Zwarte Piet discriminerend was voor gekleurde bevolkingsgroepen. Zwarte Piet was in onze cultuur vast geworteld, maar is nu onder protest vrijwel verdwenen.
Wat in ons dorp ook geruisloos is verdwenen, is het Nieuwjaorkeouwe zingen. Kinderen gingen bij alle huizen langs om bewoners zingend een gelukkig Nieuwjaar te wensen. Als dank voor hun wensen kregen ze een paar centen. In het laatste stadium kwamen ze op het kerkplein samen. Met klokgelui op de achtergrond zongen ze hun nieuwjaarswensen voor heel het dorp. Als dank werd er met centen gestrooid.
Zo is ook in een vroeger stadium het Driekoningen zingen verdwenen. Ouders lieten hun kinderen niet meer langs de deuren gaan; dat leek teveel op schooien.
In de tijd van het jaar dat we onze dierbaren overledenen gedenken, is Halloween ons land en dorp ingewaaid.

Luguber Ulvenhout

Ons dorp kon met Halloween niet achterblijven. Huizen en tuinen werden omgetoverd met angstwekkende figuren. Pompoenen werden uitgehold en verlicht en overal neergezet. Er werd zelfs een compleet ingericht spookhuis in de ommegang aangetroffen.

Uitgedost met de meest lugubere outfits gingen de kinderen op pad, vaak met een oudere op de achtergrond. Op internet kon je zelf bekijken welke huizen openstonden voor een bezoek.

Het was druk deze avond in Ulvenhout, maar het ging haast geruisloos. Als dank voor het lugubere bezoek werd er een massa aan snoep uitgedeeld. Onze kleinkinderen kwamen met zakken vol naar huis. In een tijd dat alle voorlichters ons wijzen op het feit dat onze kinderen vaak te dik zijn, heb ik daar mijn bedenkingen bij. Maar ach, denk ik dan: "Peer je bent ook jong geweest", al is dat al heel lang geleden.

Houdoe,

Peer van’t Gatbroek

Eerdere Mijmeringen van Peer