Na de Sauwelavond met veel plezier en een gezellige nazit liep ik de volgende ochtend door de Dorpstraat om een fris luchtje te happen, wat mijmerend over de Sauwels van de vorige avond met veel anekdotes en woordspelingen. Plotseling werd ik ingesloten door een groep in donker geklede personen.

Onder enige dwang moest ik mijn woonadres opgeven. Men vroeg mij of ik al een nieuwe carnavalsvlag had. Ze hadden in de Uilenroep gelezen dat vorig jaar voor de tweede keer mijn vlag was gestolen. Of ik al een andere vlag had aangeschaft, was de volgende strenge vraag.

Ik zei dat ik niet meer van plan was een andere aan te schaffen. Waarop de leider van de groep, een forse gespierde kerel met een baard van drie weken, mij in de houdgreep nam. Zijn strenge blik beangstigde mij toen hij dwingend zei dat aan iedere Bosuilse gevel met Carnaval een vlag hoorde te hangen. Hij onderstreepte deze eis met de woorden dat dit zeker bij een oud-Prins noodzakelijk was .

Toen begon mij iets te dagen. Deze groep was geen straatroversbende, maar een groep die het Bosuilse Carnaval op hun schouders draagt. De bleke gezichten waren het resultaat van een goed gevierde Sauwelavond. Ze bleken hele bekenden te zijn: Prins en Raad van Elf met Page Elles incognito, zonder franje.

Ze waren op weg om in de Dorpstraat vlaggen op te hangen, de zogenaamde vlaggenparade.
Bij thuiskomst bleek dat aan mijn gevel een splinternieuwe vlag wapperde. Deze geste heeft mij toch gegrepen, temeer dat deze oud-Prins na meer dan veertig jaar het gevoel heeft er op afstand nog steeds bij te horen.

Ik hoop jullie de komende dagen nog vaak tegen te komen en samen een pilske te drinken. Ook al is dat pilske voor mij tegenwoordig een 0.0.

Iedereen een leutige en gezellige Carnaval toegewenst.

Alaaaf,

Peer van ’t Gatbroek