Landgoed Luchtenburg

De naam van de buitenplaats Luchtenburg wordt oorspronkelijk geschreven als ‘Lochtenberch’ of ‘Luchtenbergh’. Dit is waarschijnlijk afgeleid van ‘locht’ of ‘lugt’: lichte zandgrond. Vanaf 1769 wordt de huidige schrijfwijze gebruikt.

Het landgoed vindt zijn oorsprong in 1518, toen graaf Hendrik III 15 bunder heidegrond uitgaf aan zijn rentmeester en raadsman Hendrik Montens. Luchtenburg bleef tot 1650 in het bezit van de erven Montens. In 1802 werd het landgoed, net als eerder al Valkenberg en Hondsdonk, eigendom van de familie Van der Borch.

De tiendschuur, het oudste gebouw op het landgoed, is een pronkstuk. Dit Rijksmonument stond al in 1713 op de kaart van Luchtenburg en stamt waarschijnlijk uit de 16e eeuw. Het heeft in de lange zijgevel, zowel aan de voor- als achterzijde, twee mendeuren. Gezien de opzet is het eerder een Zeeuwse schuur dan de in Noord-Brabant gebruikelijkere Vlaamse schuur.

Het tiendrecht vormde meestal een tiende deel van de opbrengst van de gewassen in een bepaald gebied. In tegenstelling tot de andere tienden werd de tiend van Luchtenburg niet in geld, maar in natura verpacht. Het tiendrecht van Luchtenburg was in het bezit van de Abdij van het Noord-Limburgse Thorn.

Niet alleen de boerderij en de schuur hoorden overigens bij het landhuis, maar ook de oude hoeve De Jager. Die maakt tegenwoordig onderdeel uit van Landgoed Ulvenhart aan de Heistraat 18.

De huidige eigenaar van Luchtenburg, Pieter Dirven, maakt met zijn bedrijf De Smaakspecialist op het landgoed (kennis over) goede voeding voor een leefbare wereld toegankelijk. Daarmee is het naast een prachtige evenementenlocatie vooral een plek die inspireert.

De beschrijvingen van de landgoederen zijn gebaseerd op teksten van Ulvenhouter Piet Nuijten (92). In het najaar verschijnt zijn nieuwe boek: Wandelingen rondom de landgoederen. Meer weten? E-mail naar interesse@nuijtenenco.nl.