Lever uw eigen nieuwsbericht aan Adverteren
Foto: Robert Roijackers
Geef a.u.b. uw e-mailadres in, dan sturen wij u een link
waarmee u een nieuw wachtwoord kunt invoeren.
14 juni 2023 Tekst en foto's: Damescollectie / Marijke Smit
Met 16 super enthousiaste vrouwen van ‘DAMESCOLLECTIEF,’ gingen wij donderdag 8 juni naar het prachtige bedrijf van Gilbert en Loes Sweep: wijn- en aspergeboerderij De Santspuy. Wij kregen koffie met appelcake en daarna stak Gilbert van wal en dat was géén kleine wal! Wát had die man een pracht verhaal te vertellen.
"Het is een ‘breed bedrijf'", zo begon hij. Hij werkt samen met zijn oudste zoon Dries. Verder hebben zij nog een melkveebedrijf, waar zijn broer op zit met 105 koeien, waarvan de melk naar Friesland, CAMPINA, gaat. Na de aspergetijd wordt het land weer bewerkt en zelfs de koeien krijgen dan de resten van de asperges in hun voer!
MELK, DE WITTE MOTOR…toch? Zij zijn een circulair, zelfvoorzienend bedrijf, of wel een ‘kringloop’ landbouwbedrijf, waarvan Gilbert deze tak runt, met 15 vaste vrijwilligers voor de druiven, die hij niets meer hoeft te vertellen, en een vast team Roemenen.
Hij vroeg of wij weleens van ‘stikstof’ hadden gehoord; lachen natuurlijk! Wij kunnen niet zonder stikstof, want dit is ook een bouwsteen. Zij hebben klaver in het grasland gezaaid, dit is een vlinderbloemige plant en deze planten vangen stikstof. Ook Lupine, bonen en erwten zijn vlinderbloemige planten. Zij vangen de stikstof, om weer als kunstmest te gebruiken, maar dáár hoor je ze nooit over in Den Haag.
Toen het prachtige verhaal over het begin van het bedrijf, waar oma en opa mee gestart zijn in 1921, op een klein boerderijtje. Het paar kreeg maar liefst 13 kinderen, waarvan Gilbert zijn vader nr. 10 was. Hier een paar anekdotes, uit de tachtiger jaren. Het fokken van konijnen, als 10-/12-jarigen, waar zijn vader erachter kwam dat er al bijna 700 zaten! "Verkopen die handel", riep zijn vader en hun spaarvarkens zaten snel vol. Toen…"naar de Boerenleenbank brengen!" (Begin van ondernemen?) Maar daar sloeg de mevrouw met een hamer de varkens aan diggelen! Weg geld… weg varkens en weg konijnen. Groot verdriet dus.
Alle beslissingen over het bedrijf moesten besproken worden aan de keukentafel bij ‘ons ma.’ Jongens liever niet naast elkaar, maar tegenover elkaar. Pa en ma op de kopse kant, zodat zij de boel in evenwicht konden houden en…nee is ook een antwoord. En was het portemonneetje leeg dat op tafel lag, dan maar een paar jaar wachten.
De wijngaard was de grote droom van zijn vader en mochten ze van hem niet wegdoen. Er worden allerlei workshops gegeven tegenwoordig en kunstenaars komen exposeren en zo verzint hij iedere keer iets nieuws. Via de grote sorteerschuur, waar de Roemenen bezig waren met sorteren, liepen wij naar de winkel. Weer terug op het terras, kregen wij witte wijn en een blad vol verschillende likeuren, die wij mochten proeven en dat was erg lekker!
Zijn motto, waar hij 100 % in gelooft, is: KIJK NȈET ACHTEROM WANNEER ER DEUREN ACHTER JE WORDEN DICHTGESLAGEN, ER GAAN AAN DE VOORKANT ȀLTIJD WEER DEUREN VOOR JE OPEN! Een man die zielsgelukkig is met zijn leven en het naar alle kanten uitstraalt.
En met deze wijze woorden, togen wij bepakt en bezakt terug naar onze auto, waar zijn humor nog lang nagalmde!